Ten fragment Ewangelii czytamy w Wigilię. Oto cytat z Biblii na 24 grudnia

Nie tylko Ewangelia według świętego Łukasza (Łk 2, 1-14 lub Łk 2, 1-20). Co się mówi na rozpoczęcie Wigilii?

Przygotowania do wigilijnej kolacji mają wyjątkowy charakter. Stół nakryty białym obrusem, opłatek, świeca, a także jedno wolne miejsce – znak pamięci o nieobecnych bliskich – wszystko to tworzy niezwykłą atmosferę. Wieczerzę wigilijną rozpoczyna modlitwa, którą prowadzi zazwyczaj ojciec rodziny, dziadek lub najstarsza osoba przy stole.

Przebieg modlitwy w rodzinie często wygląda następująco:

• Wszyscy wykonują znak krzyża: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”,
• Osoba prowadząca modlitwę zapala świecę na stole i mówi: „Światło Chrystusa”,
• Wszyscy odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki”,
• Następnie odczytywany jest fragment Ewangelii o narodzeniu Jezusa,
• Na początek wypowiada słowa: „Z Ewangelii według św. Łukasza”, na koniec: „Oto Słowo Pańskie”,
• Wszyscy odpowiadają: „Chwała Tobie Chryste”.

Następnie czesto odmawia się „Ojcze Nasz” czy „Zdrowaś Maryjo”, a później przechodzimy do składania życzeń, przeprosin za ewentualne urazy i łamania się opłatkiem. Tak rozpoczyna się wieczerza wigilijna.

Jaka Ewangelia do Wigilii? Te wydarzenia opisuje Pismo Święte

Najczęściej wybieranym fragmentem na Wigilię jest Ewangelia według świętego Łukasza (Łk 2, 1-20). To właśnie ta część Nowego Testamentu najpełniej opisuje narodziny Jezusa, podróż Maryi i Józefa do Betlejem oraz wizytę pasterzy przy żłóbku. Ten fragment jest czytany, by przypomnieć o pokorze, miłości i nadziei, jakie niesie ze sobą Boże Narodzenie.

Jaki cytat z Biblii na Wigilię? Ten fragment przeczytaj 24 grudnia

Przed czytaniem mówimy: „Słowa Ewangelii według świętego...”, na co odpowiadamy: „Chwała Tobie, Panie”. Po zakończeniu należy powiedzieć: „Oto Słowo Pańskie”, a zebrani odpowiadają: „Chwała Tobie Chryste”. 

Ewangelia według świętego Łukasza (Łk 2, 1-20):

Narodzenie Jezusa

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Pasterze u żłóbka

W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania». 

Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.

Fragment Ewangelii według świętego Mateusza - Mt, 1, 18-25

Opis narodzenia Jezusa znajduje się także w Ewangelii według świętego Mateusza - Mt, 1, 18-25:

Narodzenie Jezusa

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: «Bóg z nami». Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.